Από φωτογραφίες της εποχής των αρχών του 19ου αιώνα εμφανίζονται παρόμοιες αποθήκες να έχουν κατασκευασθεί και στην Σμύρνη πράγμα που αποδεικνύει ότι οι αποθήκες χτίστηκαν πιθανώς από την ιδια εταιρία στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου. Το γεγονός αυτό είναι ένα πρόσθετο στοιχείο για μια αδελφοποίηση των δύο πόλεων μετά την αποτυχία της παρόμοιας προσπάθειας με την Θεσ/νίκη.
Στη συνέχεια, όπως συνάγεται από το υπ’ αριθ. 3531/1940/Η 21406/10078 φύλλο του Γενικού Βιβλίου Καταγραφής, οι ανωτέρω αποθήκες, εμφανίζονται έκτοτε και μέχρι σήμερα με στοιχεία ΑΒΚ 1048 ή ΑΒΚ 2534, ανεγέρθηκαν δε και πάλι με δαπάνη του Ελληνικού Δημοσίου το έτος 1930. Εκεί στεγαζόταν αρχικά το Τελωνείο Αλεξ/πολης, η Γεωργική Υπηρεσία Εβρου και το παράρτημα Χημείου του Κράτους.
Σύμφωνα με το άρθρο 1 εδ. α’ της από 7-3-1954 συμβάσεως μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και της Γ.Ε.Σ., κυρωθείσης δια του υπ αριθ. 3023/30-9-1954 Ν.Δ., η ως ανω εταιρία εκχώρησε και μεταβίβασε στο Ελληνικό Δημόσιο, το οποίο αποδέχτηκε την εκχώρηση και μεταβίβαση, όλα τα δικαιώματα και τα προνόμιά της εκ των παραχωρήσεων, κύρια και παρεπόμενα, απορρέοντα από κάθε σύμβαση, παραχώρηση, συγγραφών υποχρέωσεων και παρεπόμενων συμβάσεων, τις οποίες είχε συνάψει μέχρι τότε με την Οθωμανική Κυβέρνηση είτε με την Ελληνική, σχετικά με το σιδηροδρομικό δίκτυο Αλεξ/πολης - Σβίλεγκραντ μετά των όλων δικαιωμάτων της, τα οποία είχαν παραχωρηθεί (σε σχέση με το ως άνω δίκτυο) στην εταιρία αυτή με οιοδήποτε τρόπο. Κατά το άρθρο 4 του κυρώσαντος τη σύμβαση αυτή νομοθετικού διατάγματος, η διοίκηση και η εκμετάλλευση του σιδηροδρόμου Αλεξ/πολης - Σβίλεγκραντ, από τη στιγμή που περιήλθε στο Ελληνικό Δημόσιο, κατά τα οριζομενα στο άρθρο 5 της σύμβασης, ανατέθηκε στους Σ.Ε.Κ., ενώ κατά το άρθρο 6 αυτής, οι ΣΕΚ επρόκειτο να παραλάβουν από την Γ.Ε.Σ. για λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου όλες τις κινητές εγκαταστάσεις κλπ., καθώς και όλες τις μόνιμες εγκαταστάσεις που ανήκουν στο Δημόσιο. Εν ολίγοις, και σύμφωνα με τα ως άνω οριζόμενα στην από 7-3-1954 κυρωθείσα διά ν.δ. σύμβαση, το Ελληνικό Δημόσιο, γενόμενο κύριο των προαναφερόμενων κινητών και ακίνητων πραγμάτων, παραχώρησε τη χρήση και εκμετάλλευση αυτών στους ΣΕΚ, ανεξάρτητα από το αν τα πράγματα αυτά θα βρίσκονταν εντός ή εκτός της χερσαίας ζώνης του λιμένος Αλεξ/πολης. ( ΑΠ 204/1957 ΕΕΝ 24/784, γνδμ Ν.Σ.Κ. 783/1967).
Στα παραπάνω παραχωρηθέντα ακίνητα σαφώς περιλαμβανόταν και τα περί ου ο λόγος ακίνητα, όπου στεγάζεται σήμερα το Τελωνείο.
Εντωμεταξύ πριν την έναρξη ισχύος του ως άνω Ν.Δ. 3023/30-9-54 (Α 228). 7-3-1954, εκδόθηκε και δημοσιεύτηκε το Ν.Δ. 2942/1954 (10-8/7-9-1954, ΦΕΚ Α 211), του οποίου το άρθρο 7 παρ. 1 όριζε ότι:
«η χρήσις και εκμετάλλευσις των εντός της ζώνης του Λιμένος χώρων εν γένει ανήκει εις το Λιμενικό Ταμείο όπερ δικαιούται να προβαίνη εις προσωρινάς επ ανταλλάγματι παραχωρήσεις εις οιονδήποτε φυσικόν ή νομικόν πρόσωπον δι’ αποφάσεως της Λιμενικής Επιτροπής εγκρινόμενης υπό του Υπουργού Δημ. Εργων μετά γνώμη του οικείου Νομάρχου και του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης».
Το παραπάνω όμως Ν.Δ. 2942/1954 δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ισχύει αναφορικά με το λιμάνη της Αλεξ/πολης καθόσον το Ν.Δ. 3023/1954, είναι μεταγενέστερο και ειδικότερο.
Πλην όμως, η ως άνω διάταξη του άρθρου 7 παράγρ. 1 του ν.δ/τος 2942/1954 αντικαταστάθηκε ως ακολούθως με τη διάταξη του άρθρου 2 παρ. 4 του Ν. 2575/1998:
«Η χρήση και εκμετάλλευση των χώρων της ‘‘ζώνης λιμένος’’ και όσων εξομοιώνονται με αυτούς σύμφωνα με το άρθρο 3 του ν.δ. 444/1970 ανήκει στο Λιμενικό Ταμείο, το οποίο δικαιούται να προβαίνει με αντάλλαγμα σε προσωρινές παραχωρήσεις της χρήσης προς φυσικά ή νομικά πρόσωπα με απόφαση της Λιμενικής Επιτροπής που εγκρίνεται από το οικείο Γενικό Γραμματέα Περιφέρειας, μετά από σύμφωνη γνώμη του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας (ΥΕΝ) …».
Με το άρθρο 10 του ιδίου Ν. 2575/1998 ορίζεται μεταξύ άλλων ότι:
«Με την έναρξη ισχύος του παρόντος, πέραν αυτών που αναφέρονται στα επί μέρους άρθρα καταργούνται … στ) Κάθε άλλη διάταξη, που αντίκειται στις διατάξεις του παρόντος νόμου ή ρυθμίζει ίδια θέματα κατά διάφορο τρόπο».
Με βάση λοιπόν τις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 4 και 10 του Ν. 2575/1998, η χρήση και εκμετάλλευση των χώρων της ζώνης λιμένος ανήκει αποκλειστικά στο οικείο Λιμενικό Ταμείο, καταργούμενων των αντίθετων ρυθμίσεων του ν.δ. 3023/1954. Τη ρύθμιση αυτή επανέλαβε στην ουσία και ο Ν. 2971/2001 με τη διάταξη του άρθρου 22 παρ. 1, σύμφωνα με την οποία:
«Οι χώροι και όλα εν γένει τα κτήματα, που περιλαμβάνονται στη ζώνη λιμένα είναι κοινόχρηστα δημόσια κτήματα και ανήκουν στο Δημόσιο κατά κυριότητα, η χρήση όμως και η εκμετάλλευσή τους ανήκει στον οικείο φορέα Διοίκησης και εκμετάλλευσης λιμένα …»
ενώ ως φορέας διοίκησης και εκμετάλλευσης λιμένα «είναι κάθε δημόσιος φορέας ή φορέας της Αυτοδιοίκησης ή ιδιωτικός ή μικτός φορέας που έχει κατά νόμο, την ευθύνη της διοίκησης και της εκμετάλλευσης λιμένα» (άρθρο 1 παρ. 9 του ιδίου Ν. 2971/2001), δηλαδή το οικείο Λιμενικό ταμείο (προαναφερόμενο άρθρο 2 παρ. 4 του Ν. 2575/1998) άλλως τον οικείο Οργανισμό Λιμένος ΑΕ.
Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι η διάταξη του άρθρου 62 του Β.Δ. 19/1939 με τίτλο «Κωδικοποίηση Περί Λιμενικών Ταμείων» όπως ισχύει μέχρι σήμερα, σύμφωνα με το οποί
«πάντα τα γήπεδα τα δι έργων και δαπάναις των Λ.Τ. σχηματιζόμενα επί της θαλάσσης και του αιγιαλού ή τα σχηματισθέντα τοιαύτα πρό της εφαρμογής του περι λιμενικών ταμείων Ν. Δ/τος της 28-6-23 ανήκουν αυτοίς κατά πλήρη κυριότητα της Λιμ. Επιτροπής δυναμένης να απαλλοτρίωση και εκμίσθωση ταύτα δια δημοπρασίας η άλλως επιβαρύνει πάντοτε κατόπιν εγκρίσεως του Νομάρχου ….»
δεν τυγχάνει εφαρμογής στην προκείμενη περίπτωση, καθόσον απαραίτητη προϋπόθεση είναι η σε κάθε περίπτωση κατασκευή με έργα και δαπάνες του Λιμενικού Ταμείου.
ΠΕΤΡΟΣ Γ.ΑΛΕΠΑΚΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου