Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Οι δυνάμεις της «Entente Cordiale» στο Dedeagatch (Αλεξανδρούπολη) και η συνδρομή του Αμερικάνικου Ερυθρού Σταυρού.

(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο φύλλο 209 Μάρτιος 2010 της εφημερίδας ‘ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ’)

«Εικόνα 1: Έρημο Δεδέαγατς»

Το 1918 βρήκε το Dedeagatch (σημερινή Αλεξανδρούπολη), να μετράει ακόμα τις πληγές του από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς του 1915 και του 1916. Στην πόλη δεν υπήρχε ούτε ένας Έλληνας καθόσον όλοι οι έλληνες κάτοικοι του είχαν αναγκαστεί από τη Βουλγαρική Διοίκηση να εγκαταλείψουν τις κατοικίες τους. Το λιμάνι ήταν γεμάτο από λείψανα των σκαφών που είχαν βυθιστεί κατά τους βομβαρδισμούς, οι αποθήκες και πολλά δημόσια κτίρια κατεστραμμένα. Ήταν μια έρημος στρατοκρατούμενη από τους Βουλγάρους πόλη (Εικόνα 1 - Χάρτης).
Ο πόλεμος συνεχιζόταν για τέταρτη συνεχή χρονιά. Οι επιτελείς της Entente ήδη από το 1917 άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι η στασιμότητα στο δυτικό μέτωπο μόνο με μια συντονισμένη επίθεση στο Βαλκανικό μέτωπο κατά των δορυφόρων των κεντρικών δυνάμεων, δηλαδή της Βουλγαρίας και της Τουρκίας μπορούσε να αντιμετωπιστεί. Το σχέδιο αυτό που ευνοήθηκε από τον βρετανό πρωθυπουργό Lloyd George (Εικόνα 2),

«Εικόνα 2: Ο βρετανός πρωθυπουργός Lloyd George»

προέβλεπε να χρησιμοποιηθεί το Βαλκανικό μέτωπο για να συντριβούν τα αντιστηρίγματα της Γερμανίας, να δεσμευτούν γερμανικές δυνάμεις στην Ανατολή και να επακολουθήσει εισβολή στην κεντρική Ευρώπη από τα νοτιοανατολικά. Ο Lloyd George έβλεπε επίσης ότι ήταν πολύ σημαντικό να υπάρχουν βρετανικά στρατεύματα σε μικρή απόσταση από την Κωνσταντινούπολη. Σε μια στρατιωτική σύσκεψη που έγινε στις 3 Αυγούστου 1918 (νέο ημερολόγιο) στις Βερσαλλίες (Versaile) συμφωνήθηκε ότι ενώ δεν έπρεπε να μειωθούν οι προσπάθειες στο μέτωπο της Δυτικής Ευρώπης, έπρεπε να δοθούν στον FRANCHET D’ ESPEREY, αρχιστράτηγο των συμμαχικών δυνάμεων στο μακεδονικό μέτωπο από τον Ιούνιο (Εικόνα 3),

«Εικόνα 3: Ο FRANCHET D’ ESPEREY, αρχιστράτηγος των συμμαχικών δυνάμεων στο μακεδονικό μέτωπο»

οδηγίες να εξαπολύσει μια επίθεση τη στιγμή που θα θεωρούσε αυτός κατάλληλη. Στις 4 Σεπτεμβρίου σε μια σύσκεψη που έγινε στην πρωθυπουργική κατοικία στην Downing Street, ο Lloyd George συμφώνησε να αρχίσει η επίθεση. Έτσι ο FRANCHET D’ ESPEREY, ο οποίος είχε ετοιμαστεί κατάλληλα και είχε αναδιοργανώσει το μέτωπο, εξαπέλυσε συντονισμένη επίθεση στις 14 Σεπτεμβρίου 1918 που διέσπασε τις γραμμές των Γερμανοβουλγάρων και τους έτρεψε σε άτακτη υποχώρηση. Η εχθρική αντίσταση είχε πια σταματήσει. Στις 28 Σεπτεμβρίου, η Βουλγαρία, που βρισκόταν σε κατάσταση εξέγερσης, έστειλε εκπροσώπους της στη Θεσσαλονίκη να διαπραγματευθούν τη σύναψη συνθήκης ειρήνης. Την επομένη, 29 Σεπτεμβρίου 1918, υπογράφηκε ανακωχή. Σύμφωνα με τους όρους του D’ ESPEREY η Βουλγαρία έπρεπε να εγκαταλείψει όλα τα Σερβικά και Ελληνικά εδάφη που εξακολουθούσε να κατέχει ο στρατός της και που μέχρι τότε ισχυριζόταν ότι είναι δικά της. Τα αυστριακά και γερμανικά στρατεύματα έπρεπε να εγκαταλείψουν τη Βουλγαρία, η ίδια να διαλύσει το στρατό της, να παραδώσει τον οπλισμό της και να επιτρέψει τους Συμμάχους να χρησιμοποιούν το έδαφος και τους σιδηροδρόμους της για να συνεχιστεί ο πόλεμος. Οι Βρετανοί μπήκαν στη Σόφια και ο D’ ESPEREY έλπιζε ότι θα του δινόταν η ευκαιρία να χτυπήσει το Δούναβη και να εισβάλει στη Ρουμανία, αλλά οι Βρετανοί επέμεναν να προελάσει ο Άγγλος στρατηγός Milne με στόχο την Κωνσταντινούπολη - σχέδιο που ευνοούσε και ο Foch (Εικόνα 4),

«Εικόνα 4: Ο Foch, ο ανώτατος Διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων»

ο ανώτατος Διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων. Οι Βρετανοί έδιναν μεγάλη σημασία στην ευκαιρία που εμφανιζόταν να τιμωρήσουν την Οθωμανική αυτοκρατορία για την ματωμένη αποτυχία στα Δαρδανέλλια. Στη συμμαχική διάσκεψη που έγινε στις 4 Οκτωβρίου 1918, βρέθηκε μια συμβιβαστική λύση. Μια διεθνής δύναμη που θα την αποτελούσαν κυρίως ελληνικά και βρετανικά στρατεύματα θα βάδιζε εναντίον της Κωνσταντινούπολης υπό την ανώτατη ηγεσία του D’ ESPEREY, αλλά με άμεσο διοικητή τον Milne (Εικόνα 5),

«Εικόνα 5: Ο Άγγλος στρατηγός Milne»

ενώ μια άλλη διεθνής δύναμη που θα περιελάμβανε βρετανικές και ελληνικές δυνάμεις, θα έμενε στην περιοχή του Δούναβη έτοιμη να αναλάβει δράση.
Έτσι ο D’ ESPEREY διέταξε το Άγγλο στρατηγό Milne να συγκεντρώσει μια δύναμη και να τη μεταφέρει στα τουρκικά σύνορα. Η εκστρατευτική δύναμη, που επίσημα ονομάστηκε ως «Ανατολικό Τμήμα των Συμμαχικών Δυνάμεων», σχηματίστηκε στις 6 Οκτωβρίου 1918 και αποτελούνταν από τις 22η, 26η, & 28η Βρετανικές μεραρχίες, την Ιταλική Ταξιαρχία Σικελίας, την 122η γαλλική μεραρχία και το Α Ελληνικό Σώμα με Διοικητή το Στρατηγό Ιωάννου, ενώ επρόκειτο να προστεθούν 2 μεραρχίες από το Σώμα Εθνικής Άμυνας. Οι Βρετανικές μεραρχίες είχαν μειωθεί σε δύναμη ύστερα από τις σκληρές μάχες στη λίμνη Δοιράνη και για το λόγο αυτό είχαν ενισχυθεί με μερικά ινδικά τάγματα, που έφθασαν όμως πολύ αργά για να συμμετέχουν στην επίθεση. Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες που διέθεταν οι σύμμαχοι οι πενιχρές δυνάμεις που είχαν οριστεί για την άμυνα της Κωνσταντινούπολης είχαν ενισχυθεί με 4 μεραρχίες από τον Καύκασο και μερικές άλλες από την Ανατολία, ενώ οι Γερμανοί έστελναν στρατεύματα μέσω της Μαύρης θάλασσας. Όμως οι Τουρκικές μονάδες ήταν εξασθενημένες από τις απώλειες των μαχών, τις ασθένειες και πάνω απ’όλα τη λιποταξία και υπολογιζόταν ότι ο συνολικός αριθμός των τουφεκιών δεν ξεπερνούσε τις 12.000 - 15.000. Επιπλέον στα τέλη του Οκτώβρη έγινε γνωστό ότι τα Γερμανικά στρατεύματα ήδη άφηναν τη Θράκη για τη Ρουμανία, πιθανόν για να μεταβούν στο Δυτικό μέτωπο.
Αντικειμενικός σκοπός του νέου συμμαχικού εκστρατευτικού σώματος ήταν ο ακόλουθος: με αιφνιδιαστική κίνηση θα διασχιζόταν ο ποταμός Έβρος (Maritza) και τρία προγεφυρώματα θα εγκαθίσταντο στις όχθες του από τα οποία τρεις επιθετικές ενέργειες θα επιχειρούνταν κατά της Αδριανούπολης, του Πυθίου (Kuleli Burgas) και των Υψάλων αντίστοιχα. Αμέσως μετά ο κύριος όγκος των δυνάμεων του στρατηγού Milne θα έκοβε τον τουρκικό στρατό στα δυο, χωρίζοντας αυτόν στην χερσόνησο της Καλλίπολης και αυτόν στη Θράκη και θα καταλάμβανε τη γραμμή Lule Burgas - Muradli - Ρεδαιστού (Rodosto), ενώ παράλληλα ο συμμαχικός στόλος θα βομβάρδιζε τις εχθρικές δυνάμεις στον κόλπο της Αίνου. Τελικά θα επιτίθονταν στον Ισθμό του Bulair με σκοπό να καταλάβουν όλη την ευρωπαϊκή ακτή των Δαρδανελλίων. Τότε τα πυρά του πυροβολικού θα στρεφόταν κατά των εχθρικών δυνάμεων στην ασιατική ακτή. Αφού καταλαμβανόταν τα Δαρδανέλλια, ο στόλος θα διείσδυε στη θάλασσα του Μαρμαρά απ’όπου θα ήταν εύκολο να επιχειρήσει για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Οι δρόμοι όμως στην Ανατολική Μακεδονία που οδηγούσαν στα τουρκικά σύνορα πρακτικά δεν υπήρχαν. Στην καλύτερη των περιπτώσεων ήταν απλώς λασπόδρομοι (Εικόνα 6) ενώ η σιδηροδρομική γραμμή μεταξύ Δοϊράνης και Σερρών είχε καταστραφεί.

«Εικόνα 6: Λασπόδρομος στη Μακεδονία»

Σε εφαρμογή του ανωτέρω σχεδίου η 22η Βρετανική Μεραρχία που βρισκόταν στην περιοχή των Σερρών μετακινήθηκε στο Σταυρό της Χαλκιδικής όπου και έφθασε στις 20 Οκτωβρίου 1918. Από εκεί επιβιβάσθηκε στις 25 Οκτωβρίου σε 17 αντιτορπιλικά μεταξύ των οποίων το HMS Alarm (Εικόνα 7) για να μεταφερθεί στο Dedeagatch.

«Εικόνα 7: Tο HMS Alarm»

Η απόβαση θα καλυπτόταν και από ανιχνευτικά. Έχοντας όμως σαλπάρει ο καιρός δεν επέτρεπε την απόβαση και έτσι επέστρεψαν στο Σταυρό. Στις 27 Οκτωβρίου επιβιβάστηκαν ξανά και τελικά αποβιβάστηκαν με επιτυχία στις 28/10/1918 στο Dedeagatch. Δυστυχώς δεν έχουν βρεθεί φωτογραφίες της επιχείρησης γιατί έγινε ταχύτατα και δεν υπήρχε κανένας φωτογράφος στην άδεια πόλη να απαθανατίσει την απόβαση. Η Βρετανική μεραρχία αμέσως άρχισε να κινείται προς τον ποταμό Έβρο με σκοπό τη δημιουργία προγεφυρώματος στα Ύψαλα, το οποίο και εγκατέστησε ενώ ετοιμαζόταν να διασχίσει τον ποταμό και σε άλλα σημεία. Παράλληλα η 122η Γαλλική Μεραρχία, που έφθασε από τη Δράμα έλαβε θέσεις προκαλύψεως από το Σουφλί μέχρι το Αχούρμπεη (σημερινό Χειμώνιο), με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη της σιδηροδρομικής γραμμής Αdrianople - Dedeagatch για την ελεύθερη χρησιμοποίηση της, ενώ στη περιοχή του Mustafa Pasha (Svilengrad) η 26η βρετανική μεραρχία που έφθασε σιδηροδρομικώς από το Ραδομιρ (Radomir) της Βουλγαρίας ήταν έτοιμη για άμεση επέμβαση κατά της Αδριανούπολης (Αdrianople). Σε λιγότερο δηλαδή από 20 ημέρες, παρ’όλες τις δυσκολίες στη μεταφορά των στρατευμάτων, δυο μεραρχίες, οι βρετανικές 26η και 22η και η γαλλική 122η διένυσαν πάνω από 250 μίλια και έλαβαν θέσεις στον ποταμό Έβρο. Για τα δεδομένα της εποχής ήταν αξιοσημείωτο κατόρθωμα (Εικόνα 8).

«Εικόνα 8: Μετακίνηση συμμαχικών στρατευμάτων»

Όμως οι εξελίξεις έτρεχαν πιο γρήγορα. Οι Τούρκοι από το φόβο της επικείμενης επιθέσεως και με το στρατό τους αιχμαλωτισμένο και υποχωρούντα στην Βόρεια Παλαιστίνη και στη Συρία από τις δυνάμεις του στρατηγού Allenby, στις 30 Οκτωβρίου 1918 υπέγραψαν και αυτοί ανακωχή στο Μούδρο της Λήμνου με τον Άγγλο ναύαρχο Κάλθορπ (Calthorpe) ο οποίος ενήργησε εν ονόματι των συμμάχων. Η ανακωχή ανακοινώθηκε στο στράτευμα στις 31 Οκτωβρίου. Η διαταγή για τις επιχειρήσεις από τον ποταμό Έβρο ανεστάλη και η 122η Γαλλική Μεραρχία διατάχθηκε να συγκεντρωθεί στο Dedeagatch απ’όπου θα μεταφέρετο ατμοπλοϊκώς στο Βόσπορο. Η 22η μεραρχία, παρέμεινε περίπου δυο βδομάδες στα τουρκικά σύνορα, αλλά τελικά διατάχθηκε στις 12 Νοεμβρίου να επιβιβαστεί και αυτή για να επιστρέψει στη Δράμα.
Ήδη όμως στις 10 Νοεμβρίου είχε αποβιβαστεί στο Dedeagatch ένα βρετανικό τάγμα (6th Garrison Battalion), με Διοικητή τον ταγματάρχη Charles de Robeck και ανέλαβε αμέσως τη φύλαξη της σιδηροδρομικής γραμμής Κωνσταντινούπολης - Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια του Χειμώνα ο de Robeck ανακλήθηκε πίσω και η διοίκηση πέρασε στον ταγματάρχη E Greenfield. Σύμφωνα με τα στρατιωτικά αρχεία κανένα περιστατικό αξιομνημόνευτο δε συνέβη. Όλα τα καθήκοντα που είχαν επιρροή στο βουλγαρικό πληθυσμό γινόταν με τακτ τόσο από τους αξιωματικούς όσο και από του στρατιώτες και έτσι το τάγμα κέρδιζε όχι μόνο τον έπαινο από τους ανωτέρους αλλά και την ευγνωμοσύνη και το σεβασμό από τους ίδιους του Βουλγάρους. Μάλιστα οι Βρετανοί με την άφιξή τους στην πόλη εγκατέστησαν Βρετανικό Στρατιωτικό Κοιμητήριο (Dedeagatch British Cemetery). Εντύπωση προκαλεί ότι οι 60 θαμμένοι βρετανοί (Εικόνα 9) πέθαναν μετά την ανακωχή της 30ης Οκτωβρίου 1918.

«Εικόνα 9: Ο Harry Haston Clarke οδηγός στη Royal Field Artillery. Age 34»

Η εξήγηση είναι ότι οι περισσότερες απώλειες των συμμαχικών δυνάμεων στο Βαλκανικό μέτωπο οφειλόταν στη δυσεντερία, στην ελονοσία και στη γρίπη. Στο Κοιμητήριο υπάρχουν θαμμένοι και μερικοί Σέρβοι. Πως βρέθηκαν όμως αυτοί εδώ; Στο χώρο της σχολής των Καθολικών Καλογριών οι βρετανικές αρχές εγκατέστησαν ακρωτηριασμένους, τραυματίες και ασθενείς Σέρβους στρατιώτες πριν τον επαναπατρισμό τους. Κάποιοι απ’αυτούς όμως δεν άντεξαν. Παράλληλα άρχισε και ο επαναπατρισμός των βουλγαρικών στρατιωτικών δυνάμεων. (Εικόνες 10 - 11)

«Εικόνα 10: Ο επαναπατρισμός των βουλγαρικών στρατιωτικών δυνάμεων»

«Εικόνα 11: Βούλγαροι αιχμάλωτοι στο λιμάνι»

Μετά την υπογραφή της ανακωχής εκ μέρους της Βουλγαρίας και την αποχώρηση των συμμαχικών στρατευμάτων, η Δυτική Θράκη εξακολούθησε να παραμένει υπό την κατοχή της τελευταίας που διατήρησε στρατιωτικές και πολιτικές αρχές. Εγκαταστάθηκε όμως διασυμμαχικός έλεγχος και ολιγάριθμα συμμαχικά στρατεύματα κατέλαβαν τα σπουδαιότερα κέντρα για την εξασφάλιση των συγκοινωνιών και τη φρούρηση της σιδηροδρομικής γραμμής αλλά και τη διατήρηση της τάξεως στις πόλεις και την ύπαιθρο. Τα ανωτέρω στρατιωτικά τμήματα αποτελούνταν από ένα γαλλικό τάγμα, ένα τάγμα Σενεγαλέζων, ένα γαλλικό λόχο και μια βρετανική διμοιρία. Αρχηγός των στρατευμάτων κατοχής ήταν ο Γάλλος συνταγματάρχης Allier (Αλλιέ) με έδρα αρχικώς το Dedeagatch και εν συνεχεία την Ξάνθη και τελικά την Κομοτηνή. (Εικόνα 12)

«Εικόνα 12: Αξιωματικοί του Στρατηγείου της Ανταντ»

Πολλοί εκτοπισμένοι στην ενδοχώρα της Βουλγαρίας έλληνες πρόσφυγες άρχισαν να επιστρέφουν στα σπίτια τους. Τον επαναπατρισμό τους βοήθησε ο Αμερικάνικος Ερυθρός Σταυρός ο οποίος με βάση την Καβάλα εγκατέστησε σταθμούς υποδοχής προσφύγων κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής από το Dedeagatch μέχρι το Tyrnovo. Το κύριο έργο τους ήταν η άμεση σωτηρία από το θάνατο όλων όσων επέστρεφαν από τη Βουλγαρία. Και πραγματικά αν δεν τους παρείχαν φαγητό και δεν τους περιέθαλπαν οι περισσότεροι απ’αυτούς θα είχαν χαθεί στο δρόμο από την αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν τα προσκωλύματα που τους δημιουργούσαν οι Βούλγαροι που συστηματικά εμπόδιζαν την ασφαλή επιστροφή τους στην Ελλάδα. Στο σταθμό υποδοχής του Dedeagatch υπεύθυνη ορίστηκε η αδελφή - νοσοκόμα Zacca, που μαζί με άλλες δυο αδελφές - νοσοκόμες ήλθαν από την Αθήνα αρχικά στη Δράμα όπου οι βρετανικές αρχές τους έδωσαν τα απαραίτητα έγγραφα και έπειτα με φορτηγό στην πόλη μας. Μάλιστα στο σταθμό υποδοχής του Dedeagatch στέλνονταν από το Tyrnovo όσοι χρειάζονταν περαιτέρω φροντίδα. Και από εκεί ύστερα από καλό φαγητό και ευγενική μεταχείριση στέλνονταν στη Ξάνθη όπου τους παρεχόταν η τελική φροντίδα πριν τον επαναπατρισμό τους στην Ελλάδα. Πολύ σημαντικές είναι οι πληροφορίες που μας δίνει ο γνωστός στην πόλη μας, αφού διετέλεσε πρόξενος σε αυτήν, Α. Χαλκιόπουλος, ως αντινομάρχης πλέον στην Καβάλα στην από 22 - 11 - 1918 αναφορά του προς τους κυβερνητικούς αντιπροσώπους στην Δράμα. Αναφέρει συγκεκριμένα τα όσα του διηγήθηκε ο υπεύθυνος του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού στη Καβάλα λοχαγός Johnson: «Μόλις λίγες μέρες πριν το τραίνο που έφερε αυτούς τους πρόσφυγες σταμάτησε και άφησε 900 απ’αυτούς 6 χιλιόμετρα από το Dedeagatch (Εικόνα 13), όπου εγκαταλείφτηκαν στην ύπαιθρο και υπέφεραν τρομερά από την έκθεση πολλοί δε απ’αυτούς πέθαναν.

«Εικόνα 13: Πρόσφυγες»

Μετά από την πάροδο κάποιου χρόνου ο Αμερικάνικος Ερυθρός Σταυρός στο
Dedeagatch πληροφορήθηκε τι συνέβη και υποχρέωσε τις βουλγαρικές αρχές να στείλουν ειδικό τραίνο να τους παραλάβει και να τους φέρει στο Dedeagatch όπου φθάσαν τη Δευτέρα το πρωί. Αμέσως τους χορηγήθηκαν φαγητό και φάρμακα και πολλοί απ’αυτούς σωθήκαν από το θάνατο. Ορισμένοι από τους πρόσφυγες άφησαν το τραίνο να βρουν νερό και οδηγήθηκαν στη φυλακή, όμως μεσολάβησαν οι Αμερικανοί και τους απελευθέρωσαν. Οι γυναίκες και τα κορίτσια τοποθετήθηκαν σε ξεχωριστά φορτηγα, όμως Βούλγαροι αξιωματικοί και στρατιώτες έμπαιναν σε αυτά και τις εξόργιζαν. Σχετική παρέμβαση των Αμερικανών είχε ως αποτέλεσμα να τοποθετηθούν Γάλλοι στρατιώτες ως φρουροί σε αυτά τα φορτηγά» Δραματική είναι η εικόνα των προσφύγων που περιγράφεται με τα ακόλουθα λόγια: «Δεν παραλάβαμε άνδρες αλλά σκελετούς. Αυτό δεν είναι τρόπος του λέγειν αλλά πραγματικό γεγονός. Στο Dedeagatch περιθάλψαμε ανθρώπους των οποίων τα πόδια και τα χέρια και όλο το σώμα δεν ήταν τίποτα παρά δέρμα και κόκαλα. Τα πόδια πολλών μικρών παιδιών ήταν νεκρωμένα και παραλυμένα. Από την αδυναμία της πείνας ήταν ανίκανα να σταθούν όρθια. ….» Η κατάσταση ήταν πολύ τραγική: «6 Αγγλίδες νοσοκόμες πέθαναν στο Dedeagatch και θάφτηκαν. Οι νεκροθάφτες δεν είχαν προλάβει να εξαφανιστούν όταν εντελώς γυμνοί και πεινασμένοι πρόσφυγες έσπευσαν να τις ξεθάψουν και να πάρουν τα ρούχα τους. Τέτοια ήταν η ανάγκη τους να καλύψουν τη γύμνια τους!...»
Στις 19 Ιανουαρίου 1919 οι σταθμοί υποδοχής έκλεισαν καθόσον όλοι οι πρόσφυγες είχαν επιστρέψει από τη Βουλγαρία. Ο συνολικός τους αριθμός καταγράφηκε σε 48.000. Η πόλη με τη βοήθεια των επαναπατριζόμενων κατοίκων της άρχισε να κλείνει τις πληγές της και να ατενίζει με αισιοδοξία στο μέλλον. Είχε ακόμα όμως δρόμο μπροστά της (Εικόνα 14).

«Εικόνα 14: Το λιμάνι της πόλης»

ΠΕΤΡΟΣ Γ. ΑΛΕΠΑΚΟΣ

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ - ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ

Βιβλιογραφία:
1) Persecution of the Greeks in Turkey 1914 - 1918, CONSTANTINOPLE, 1919, Ecumenical Patriarchate
2) Salonica and After the Sideshow That Ended the War, H Collinson Owen, 1919
3) War Record of 4th Battalion King's Own Scottish Borderers,Brown, Sorley, 1920
4) Η Ενοποίηση της Ελλάδας 1770 - 1923, Douglas Dakin, έκδοση ΜΙΕΤ 1989
5) The Macedonian Campaign, Luigi Villari, 1922
6) Regimental Records of the Royal Welch Fusiliers, C. Dudley Ward, 1929
7) Η Καθολική Εκκλησία στη Δυτική Θράκη 1896 - 2006, Ι. Ασημάκης
8) Reports of the American Red Cross Commissions upon their activities in Macedonia, Thrace, Bulgaria, the Aegean Islands and Greece, Oxford University Press 1919
9) History of American Red Cross Nursing Red Cross Un. States.American National Red CrossNursing, 1922
10) φωτογραφικό αρχείο Γ. Αλεπάκου
11) φωτογραφικό αρχείο Πρακτορείου Corbis

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Heуa i am for the first time heгe. I fоund thіs board and I find It truly uѕeful & it helped me out a lot.

I hope tо giѵe something back and аid otherѕ like you aided me.
Here is my web site : debt collector lawyer